شناسایی عامل‌های مؤثر بر رشد زیربخش‌ زراعت و باغبانی

بخش کشاورزی در ایران یکی از مهم­ترین بخش­های اقتصادی است که نزدیک به 9 درصد تولید ناخالص داخلی و سهمی عمده از صادرات غیر نفتی را به خود اختصاص می­دهد. افزون بر این، ارتباط پیشین و پسین کشاورزی با دیگر بخش­ها، به رشد تولید و اشتغال در آن­ها نیز کمک می­کند. سهم زیربخش زراعت و باغبانی از ارزش افزوده بخش کشاورزی ایران در سال­های       90-1360 به طور میانگین 4/66 درصد می­باشد. بدین ترتیب، رشد این زیر بخش، نقشی تعیین کننده در رشد بخش کشاورزی دارد. در این مطالعه به بررسی منابع رشد زیربخش زراعت و باغبانی با استفاده از روش تصحیح خطای برداری و داده­های سری زمانی سالانه پرداخته شده است. نتایج نشان می­دهد که اثر مخارج پژوهش و توسعه کشاورزی بر زیربخش زراعت و باغبانی مثبت و به لحاظ آماری معنی­دار است و هم‌چنین، متغیر نیروی کار شاغل بخش کشاورزی در بلندمدت پرکشش است. در نهایت، توصیه می­شود دولت سهم شایان توجهی از ارزش افزوده بخش کشاورزی به هزینه­های پژوهشی اختصاص یابد و با این حال، مسیر درست صرف این اعتبارات نیز مشخص شود.